Thank you sir, thank you ma’am

We moesten even wennen aan de Filipijnen. Eigenlijk hebben we bij elk land dat we bezoeken even de tijd nodig om ons ‘thuis te voelen’ in de cultuur. In de Filipijnen duurde dat wat langer. Het land maakt deel uit van Azië, maar is toch weer heel anders. Wellicht komt dat ook doordat het vroeger bezet is geweest door de Spanjaarden en dat de Amerikanen er een poos hebben gezeten. 

Waar we het meeste moeite mee hadden was de communicatie. Deze is altijd al wat lastig in Azië, maar hier gingen wij en de locals soms compleet langs elkaar heen of kregen we zelfs na meerdere keren vragen toch niet antwoord op onze vragen (maar wel hele andere, niet altijd nuttige, informatie). We konden er soms wat gefrustreerd over raken, maar uiteindelijk kwam alles toch weer goed.

Vanuit Bangkok vlogen we op de hoofdstad van de Filipijnen, Manilla. Een stad waar wordt afgeraden om er lang te blijven. Door de vluchten welke we hadden geboekt hadden we niet veel keuze en moesten we er een nachtje blijven.

Het geboekte hotel zat vol, althans ze hadden nog een kamer met stapelbed en zonder raam. Gelukkig hadden ze een ander hotel aan de overkant van de straat, waar we een kamer kregen op de 34e verdieping! Geen slecht begin. 

Wel voelden wij ons niet erg veilig als we over straat liepen. Het rondje naar de boulevard hebben we dan ook iets korter gemaakt dan gepland. Naar ons idee heerste er een wat grimmige sfeer en voelde wij ons nogal bekeken als enige toeristen met ook nog blond haar. Ook dat er wat mannen met geweren langs liepen maakte het er niet echt beter op. Gelukkig was vlakbij het hotel een shopping mall waar we doorheen konden slenteren en heerlijk Grieks hebben gegeten. Wel werden de mannen net wat extra gefouilleerd en werd er goed in de tasjes van de dames gekeken. 

Na deze aparte ervaring mochten we de volgende dag de eerste binnenlandse vlucht pakken naar Siargao. De homestay waar we verbleven was pas een dag open toen wij aankwamen. Niet omdat het nieuw was, maar doordat er een tyfoon over het eiland was gegaan. De laatste maanden van het jaar staan bekend om de vele tyfoons welke over de Filipijnen gaan. Dit jaar liep deze periode ook nog in januari door. Wij hebben hier tijdens onze reis, op wat bewolking en wat dagen regen, weinig last van gehad. Maar we hebben andere toeristen gesproken waarvan de boot of vlucht pas een dag of dagen later ging!

Op Siargao hebben we de ene dag de scooter gepakt en zijn we het hele eiland rond geweest.  
Lange wegen met palmbomen, afgewisseld met berglandschap en fris groene rijstvelden. Als we alle eilanden welke we hebben bezocht naast elkaar zetten, vinden we Siargao wel het mooiste eiland! 

De tweede dag was het gelukkig nog steeds goed weer, want er kwam een kleine storm aan, en hebben we heerlijk op het strand gelegen!

Het eiland hoppen wat we op de Filipijnen hebben gedaan, doe je vooral per vliegtuig en de boot. Bij het vliegen gaan de meeste vluchten met een overstap op Manilla. In Terminal 3 hadden we op een gegeven moment dan ook onze favoriete lunchplek.  

Per vliegtuig gingen we naar Cebu om te verblijven in de plaats Oslob. Het weer zat, door de storm welke toch de Filipijnen aandeed, niet helemaal mee maar we hebben wel kunnen doen wat we wilden. 

Met een scooter zijn we naar de andere kant van het eiland gereden om daar de Kawasan watervallen te bezoeken. Ontzettend blauw water, met een goede waterval waar je vanaf kon springen. Dit heeft Wilfred natuurlijk een paar keer gedaan!

Op de terugweg hebben we een rode onbekende champagne gekocht en sterretjes, want het was oudejaarsdag! ‘s Avonds hebben we bij ons hotel gezeten met een glaasje en genoten van het prachtige vuurwerk!

Nieuwjaarsdag begon heel vroeg! Om half 6 zaten wij al op de scooter naar de haven. We gingen zwemmen met walvishaaien! In kleine roeibootjes werden we een stukje uit de kust gebracht, waar we het water in mochten. Om ons heen zwommen 4 ontzettend grote walvishaaien! Machtig om te zien en zeer indrukwekkend! 
Ons 2018 kon met deze speciale nieuwjaarsduik niet beter beginnen!

Met de boot zijn we van Cebu naar Bohol gegaan. Het was de dag van te voren nog onduidelijk of deze boot ging en door wat door te vragen werd het alleen maar nog vager. We zien het wel dachten we, en zowaar was de volgende dag alles geregeld en ging de boot!
Onderweg zagen we veel vliegende vissen en zelfs dolfijnen!

Op alle eilanden verbleven we ongeveer 3 dagen. Zo kunnen we lekker op het strand liggen (beetje bijkomen van de reis) en het eiland verkennen.

Op Bohol hebben we dat goed uitgevoerd. Een dagje strand, scooter en een boottrip. Met de scooter zijn we naar de binnenlanden gegaan.
Gereden door het ‘Man made forest’, de Chocolate Hills gezien welke helaas door de regen nog niet gedroogd en chocolade bruin waren, maar nog groen.
En, wat Esther heel graag wilde, het park bezocht waar Tarsiers te zien zijn. Deze beestjes zijn super klein en passen in je hand, kunnen hun kop 180 graden draaien, hebben grote ogen en lijken een beetje op een aapje en vleermuis. Omdat ze zo klein zijn, staan er gidsen door het bos om aan te wijzen waar ze zitten en om te zorgen dat iedereen stil is, aangezien het nachtdieren zijn. 

De laatste dag zijn we met een boot naar twee eilandjes gegaan voor de kust van Bohol. Bij het eerste eiland hebben we op verschillende plaatsen aangelegd om te snorkelen. De eerste snorkelplaats was ontzettend mooi.
Het was ook een plek waar we levend koraal hebben gezien. Op de vele andere plekken waar we hebben gesnorkeld was het koraal bijna overal dood, wat een soort van grijze / witte kleur geeft. Dit koraal had verschillende kleuren en te leuke visjes zwommen er rond!

Op de andere plek waar we hebben gesnorkeld komen soms ook schildpadden. Helaas hebben wij deze niet gezien, wel een paar grote vissen. 

Het andere eiland was Virgin Island, een zandbank welke bij vloed onder water staat. Leuk om daar overheen te lopen met azuurblauw water om ons heen. 

Het veruit meest toeristische eiland is Boracay. Ook dit eiland hebben we aangedaan. We hadden een leuk hotelletje net buiten de drukke boulevard. Aan het strand liggen kon bij het zuster-hotel. Prima geregeld dus!

Op het resort daarnaast werd zelfs een bruiloft gehouden. Compleet met eigen zeildoek waar de namen van het bruidspaar op stonden. 

Op Boracay hebben we ook een boottour gedaan. Langs verschillende eilandjes zijn we gevaren, bij eentje gestopt om te lunchen en bij het laatste eiland hebben we lekker in de zon gelegen. Ook hebben we natuurlijk gesnorkeld, waar er wat voer het water in werd gegooid waardoor we midden in een vissenzwerm zaten. Best wel spannend!

Na alle toeristen, vooral Chinezen en Russen, konden we nog even back to basic op de eilandengroep Palawan. We vlogen op Puerto Princesa waar we enkel een nachtje bleven slapen, omdat we de volgende dag weer verder trokken. Deze keer geen bus, maar een mini-van.
En ook op de Filipijnen is het vervoer een dingetje. De pick-up was op tijd, maar wij dachten dat we dan gelijk naar de eindbestemming zouden rijden. Niets was minder waar. Eerst reden we zeker nog een half uur door het stadje, wisselden van auto en werden we gedropt bij een soort van busstation. Hier mochten we heerlijk nog 2 uur wachten waarna een mini-van kwam en helemaal werd volgeladen. Met mensen, wij dus, bagage en andere goederen. Naast de chauffeur zaten twee mensen, op de 3 rijen daarachter zaten we met z’n vieren en als je pech had zat daarachter nog een rij waar je met z’n tweetjes praktisch tegen de achterdeur zat.
Ook was een hulpje van de chauffeur mee, welke bij te weinig plek gewoon aan de trap bevestigd aan de achterdeur hing. Wilfred zat voorin dus had wel wat beenruimte en Esther zat gezellig krap op de eerste achterbank. 

De reis ging naar Port Barton. Eerst een stuk over de normale weg en daarna een stuk binnendoor over modderwegen en over soms iets te steile weggetjes. 

We sliepen bij een Duitser van in de zeventig welke samenwoonde met een wat jongere Filipijnse dame. We kunnen niet anders zeggen dan dat ze ontzettend aardig zijn, goed voor ons zorgde, de boottrip en mini-van regelde, rum met ons dronken en lekker ontbijt maakte. Bijna een soort van opa en oma. 

In Port Barton is enkel elektriciteit tussen 18.00 en 24.00 uur. Maar het kan ook zo zijn dat er wat eerder elektriciteit is of dat het eerder stopt. Elke keer een verrassing. Helemaal als je je haren aan het wassen bent en de stroom uitvalt en niet meer aangaat. De eerste avond overkwam het Esther en de tweede avond Wilfred. Eigenlijk alleen maar leuk om mee te maken! 
Elke keer is het weer apart dat het gebeurd. Op Siargao was er een hele dag geen stroom (wel vooraf doorgegeven, maar pas twee uur later dan gepland deed alles het weer) en ook op de andere eilanden valt regelmatig de stroom uit.  

We hadden maar een dag in Port Barton en deze hebben we besteed aan een boottrip! De Duitser had de tour geregeld, dus wij hadden geen idee wat we precies gingen doen. Maar het was top! Snorkelen, zwemmen met een zeeschildpad (zo gaaf!), schommelen op een verlaten strand en wandelen over een mooi strand met palmbomen. 
Voor de geïnteresseerde onder ons, je kan een eiland voor de kust van Port Barton kopen.  

Vanuit Port Barton zijn we met de mini-van naar El Nido gegaan. Ook hier verliep de reis niet geheel vlekkeloos, aangezien we 2 uur in het dorp hebben gewacht en zijn rondgereden. De echte reden is ons nog een beetje onduidelijk, maar wij denken dat het iets te maken had met twee personen welke waren overboekt en in geen andere mini-van meekonden. Wij hadden gelukkig wel plek, voorin, met de knieën tegen de dashboard aan en goed zicht op de modderweg en overstekende honden. 

In El Nido hadden we twee dagen gepland. De eerste dag hebben we een kajak gehuurd en zijn we langs verlaten strandjes gegaan. Vanuit het verhuurbedrijf werden we geattendeerd op een lagoon welke mooi moest zijn. Wij gingen daar natuurlijk naar toe. Achteraf gezien was het net iets te ver kanoën en was de stroming iets te sterk. Maar we hebben het gehaald, even bijkomen en toen weer terug. Onderweg hebben we schildpadden gezien, apen en neushoornvogels. En ook hier was het water ontzettend helder zodat we vanuit de kajak het koraal konden zien. ‘s Avonds moesten we echt even bijkomen en de volgende dag hadden we goede spierpijn in de armen. 

In de plaats El Nido zelf is het strand niet echt mooi. Op de scooter zijn we naar Nacpan Beach gereden. Een lang en mooi strand, ligbedjes erbij, palmbomen en een leuke strandtentje met live reggae band. Heerlijk!

En toen, begon eigenlijk pas het echte avontuur. Een expeditie waar we onze reis in de Filipijnen op hebben aangepast. 
In 4 dagen tijd zijn we met een boot van El Nido naar Coron gevaren. In totaal bestond onze groep uit 14 personen en 8 bemanningsleden.

Elke dag voeren we een stukje en sliepen we op een ander strandje in een bamboehutje. Geen stroom, WiFi of überhaupt bereik, douchen met een emmertje water of grote schelp en elke dag in de bikini / zwembroek lopen. Het was ontzettend gaaf!!

We hadden een erg leuke groep en ook de crew was tof en maakte de heerlijkste dingen voor ons klaar! Vooral na het snorkelen smaakte de gefrituurde banaan erg goed en bij de laatste lunch aten we een tonijn welke ‘s nachts was gevangen. Genieten!

Onderweg zijn we langs echte onbewoonde eilandjes gevaren. Hebben gelopen op helder wit strand met de mooiste azuurblauwe zee op de achtergrond. We hebben het strand gezien waar een paar jaar geleden Expeditie Robinson is opgenomen. Wilfred heeft gezwommen met een schildpad. En tijdens het snorkelen hebben we heel veel visjes gezien en ook nog gezwommen in het helderste water ter wereld! Een paar crew leden hebben laten zien hoe je moet harpoenvissen en ook Wilfred heeft dit geprobeerd, met succes!
Bij één eiland lagen alleen maar zeesterren in het water, wat wel heel speciaal is. Wilfred heeft van een te hoge klif gesprongen terwijl Esther aan het toekijken was. 
We hebben gesnorkeld bij een gezonken boot, een echt wrak, wat helemaal is opgenomen door het zeeleven. Kortom het was elke dag genieten! 

Deze tocht geeft echt weer hoe mooi de Filipijnen is. Een ervaring om nooit te vergeten. 

Eenmaal in Coron aangekomen, hebben we een dagje bij ons hotel aan het zwembad gelegen. Even bijkomen van de lange dagen en alle indrukken van de tour!

Om toch nog een keer het eiland gevoel te ervaren, hebben we een tour geboekt waar we drie verschillende strandjes hebben aangedaan. Ook deze keer was het genieten en jammer dat we weer de boot op moesten om terug te varen.

De laatste dag op de Filipijnen hebben we ons favoriete vervoersmiddel gehuurd, de scooter, en zijn we naar een strandje gereden. Hier hebben we lekker geluncht bij een wat ouder echtpaar welke erg mooie huisjes verhuurd aan de zee. Het strandje erbij was top en we hebben nog even aan onze ‘teint’ kunnen werken. Veel landen hebben we al gezien, maar de Filipijnen was als land een zeer goede afsluiting van onze reis. Het eiland- en vakantiegevoel komt hier echt tot uiting. Heerlijk!

En nu?! We stellen ons vertrek naar Nederland nog heel even uit en genieten 2 dagen van Kuala Lumpur voordat we de kou van Nederland opzoeken.

Tot snel!

Liefs,
Wilfred & Esther 

PS: Wanneer we in Nederland zijn worden alle laatste foto’s en filmpjes online gezet. De WiFi was in heel Filipijnen best slecht en we willen nog even optimaal genieten van de laatste dagen in plaats van druk bezig zijn met de telefoon.