Een verlaten waterpark, tunnels en een frietje speciaal

8 november 2017 - Chau Doc, Vietnam

Wanneer wij een praatje maken met de locals of andere backpackers is een van de eerste vragen altijd hoe lang we al in Vietnam zijn. Eerst was het een paar dagen, toen 2 weken, maar nu kunnen we zeggen dat we een maand in Vietnam zijn! Maar veel mooier klinkt het dat we kunnen zeggen dat we 100 dagen aan het reizen zijn! 

De dagen vliegen voorbij en ook nu moeten we af en toe diep nadenken wat we allemaal hebben gedaan. Zoveel steden hebben we al bezocht, in zoveel verschillende hotels en hostels geslapen, soms halen we het een beetje door elkaar. Maar er zijn ook genoeg momenten waarop we opeens terugdenken aan een bepaald hotel, gerecht, straatje, gebeurtenis of persoon. Elke dag biedt weer wat anders en wellicht is dat wel leukste aan reizen! De steden welke we bezoeken zijn niet met elkaar te vergelijken.

Na alle drukte met de scooters van Hanoi, was Hue bijna rustig. De stad zelf vonden wij niet heel spannend, de omgeving daarentegen wel. De laatste dag Hue hebben we een scooter gehuurd en zijn we naar verschillende graftombes gereden. Deze zijn gebouwd in de Champa periode en zijn als laatste rustplaats voor de toenmalige keizer bedoeld. We hebben 3 tombes bezocht en alledrie waren ze erg mooi en anders. Khai Dinh vonden wij het mooist; een plein met standbeelden welke ervoor staan om de keizer te beschermen, een tombe welke vanbinnen helemaal versierd is met mozaïek en de dramatische sfeer door de grijze kleur van het steen. 

In de buurt van de verschillende tombes ligt ook het ‘Verlaten Waterpark’. Gebouwd als waterpark met alles erop en eraan; glijbanen, vakantiehuisjes en een soort van arena voor shows. Na 3 miljoen dollar te hebben geïnvesteerd, vonden ze dat er wel genoeg geld in was gestopt en hebben ze het park niet verder ontwikkeld. Het was dan ook best raar om daar rond te lopen. Het is aardig vervallen en veel is stuk gemaakt, en dat gaf een apart sfeertje! Gelukkig konden we bij ons hotel in Hue wel in het zwembad duiken. 

De reis tussen Hue en Hoi An, hebben we niet per bus of trein afgelegd, maar achterop de motor bij de EasyRiders. Ontzettend leuk en stoer! Gelukkig hebben we maar even regen gehad, en was het tijdens het rijden over dè Hai Vann Pass droog. Aan de ene kant ligt de zee, aan de andere kant de bergen en daar gingen wij al slingerend doorheen.

Bij aankomst in Hoi An werden we meegenomen naar de kledingzaak van de neef van een van de EasyRiders.
Hoi An staat erom bekend dat zij vele winkels hebben waar je op maat kleding kan laten maken. Esther wilde dit erg graag en had al wat ideeën, Wilfred was een beetje in dubio... Maar, na de foto’s te hebben getoond hoe het moest worden, stof te hebben uitgezocht, helemaal te zijn opgemeten en te hebben bepaald hoe hoog de mouw ed moest komen, welke kleur garen, en meerdere passessies, kunnen wij niet anders zeggen dat we er heel erg blij mee zijn! Alles is opgestuurd naar Nederland en goed aangekomen.

In Hoi An hebben we naast de stad ook het strand bezocht! Erg fijn om lekker te liggen in de zon. Het weer in Vietnam zit ons niet erg mee. Om de dag valt er wel wat regen en de echte strakblauwe dagen kunnen we op 1 hand tellen. We klagen natuurlijk niet, maar als backpackers heb je gewoon weinig aan een regenachtige dag. De afgelopen dagen is er weer een tyfoon in het midden van Vietnam aan land gekomen. Wij hebben hiervan weinig last ondervonden, maar in Hoi An en Nha Trang staan de huizen onder water en Hoi An is momenteel niet bereikbaar! En dan te bedenken dat wij daar nog maar kort geleden zijn geweest.   

Leuk in Hoi An was dat een Nederlandse man een burgertent daar is begonnen. Erg lekkere burgers, maar Wilfred kon vooral het frietje speciaal erg waarderen!

Een stuk rijden vanaf Hue zijn de ruïnes van een Champa tempelcomplex te zien, My Son. Om toch een beetje cultuur te snuiven zijn we hiernaartoe gereden. Achteraf gezien was het mooi om te zien, maar niet de moeite waard van de lange scooterreis. Veel tempels zijn namelijk verwoest door de bommen van de Amerikanen. En daardoor viel het geheel tegen, ook omdat we hadden verwacht dat er meer te zien zou zijn. 

Gelukkig konden we van deze kleine deceptie bijkomen aan het strand van Bai Xep. We sliepen hier in een bamboehut inclusief klamboe, met uitzicht over de zee. Heerlijk! De volgende bestemming was Nha Trang. Een strandplaats welke erom bekend staat dat er veel Russen zijn. Gelukkig viel het voor ons mee, maar overal zie je teksten in het Vietnamees, Chinees en Russisch. De meeste Vietnamezen spreken ook een woordje Russisch, want de Russen spreken zeker geen Vietnamees of Engels. Ook Esther heeft haar Russisch kunnen oefenen, want meerdere keren werd ze in deze taal aangesproken. 

In Nha Trang hebben we bij erg leuke restaurantjes gegeten (Indiaas, Grieks en lekker Amerikaans), hebben we een scooter gehuurd en zijn we langs de kust gereden door de haven, een leuk dorpje en hebben we genoten van het hotel waar we verbleven. We konden op internet nergens recensies vinden van deze, dus hadden in eerste instantie voor 1 nacht geboekt. Bij aankomst bleek dat het hotel pas 3 dagen open was en er gelukkig precies uitzag zoals op de foto’s! Dezelfde avond hebben we gelijk bijgeboekt en een upgrade gekregen!

Na een paar dagen zon (en regen), zee en strand hebben we de bus gepakt naar Da Lat. Een reis welke door de bergen ging, wat erg mooi was. Zo groen, met soms de wolken in het dal, dan reden we er bijna doorheen en dan weer boven ons. Da Lat ligt op 1.500 meter hoogte, dus de lange broeken en truien konden uit de backpack worden gehaald. 

De eerste dag in Da Lat zijn we meegegaan met Mr Rot’s Secret Tour. We mogen hier natuurlijk niet teveel over zeggen, maar willen wel wat erover kwijt. We kregen een kijkje in het Vietnamese leven; wat we moeten weten over afdingen en dingen kopen, etenswaren proeven, over de markt lopen en uitleg krijgen, informatie krijgen over de oorlog maar ook over conflicten in het land zelf, meer te weten komen over hoe het trouwen in Vietnam gaat en voldoende gelegenheid om onze eigen vragen te stellen. 

Het beste gedeelte vond in de middag plaats en was heel speciaal. Met 6 toeristen en een gids werden we uitgenodigd in een huisje van een dame van een minderheidsbevolking, er wordt getoond hoe men garen maakt van katoen en zij dit weeft tot kleed, hoe er uitleg wordt gegeven over een huwelijkscadeau wat nog van de over-overgrootmoeder was en dat er een lied wordt gezongen door een van de dames welke ons tot tranen toe roerde. Dat wij hier deel van mochten zijn, in een leven dat zo anders is dan dat van ons, waar we na enig scepticisme vanuit de dames ons welkom voelde, dat zal altijd diepe indruk op ons blijven maken. 

Hoe anders was onze laatste dag in Da Lat. Vol actie en adrenaline! Na een bustocht mochten we overstappen in een jeep, welke ons na een goede tocht door en over de heuvels en diepe moddersporen bracht naar dè waterval. Hier gingen we al abseilend van de berg af. Eerst kleine stukjes, een stukje achterste voren glijden, een sprong van 5 meter (en Wilfred deed nog even 7 meter) en uiteindelijk 65 meter abseilend vanaf de berg door het water. Ontzettend gaaf om te doen!!

Bijkomen van deze mooi, bijzondere en gave avonturen kon in Mui Ne. We sliepen in een hotel waar een restaurant bij zat waar zowel het Vietnamese als Westerse eten ontzettend lekker was! We hebben ons hart weer opgehaald aan pasta pesto, wraps en heerlijke fried rice. Ook in Mui Ne hebben we een scooter gehuurd om de Rode Zandduinen te bezoeken waar Mui Ne om bekend staat. Tevens zijn er Witte Zandduinen, maar deze waren met de scooter net wat te ver rijden. 

Naast de omgeving verkennen, hebben we hier op het strand gelegen en een surfles gehad! Het kwam goed uit dat het deze dag regende (helaas bleef dat 1 1/2 dag zo), want er was weinig wind en goede golven om het te leren! Beide vonden we het zeer leuk en bleven we soms zelfs staan. Kortom, voor herhaling vatbaar!

De laatste rit in de Vietnamese Sleeper Bus ging naar Ho Chi Minh City oftewel Saigon. Onze laatste grote stad in Vietnam. We sliepen hier eerst 1 nachtje, aangezien Wilfred een heel mooi golfresort had gezien waar hij toch wel erg graag wilde spelen. Na een avondje door HCM te hebben gewandeld en zelfs te hebben gedanst in het park met de locals (we konden het nog!), pakten we de volgende dag de bus. 

Bij de golfbaan zit een ontzettend groot hotel, wat doordeweeks bijna leeg is. Op de vrijdag dat wij vertrokken, kwamen er hele hordes Vietnamezen aan, waarvan de dames al poserend op te hoge hakken en bikini’s aan bij het zwembad lagen. Laten we het erop houden dat het een aparte ervaring was. 

Wilfred heeft heerlijk golf gespeeld! Met een eigen caddy en buggy. Lekker luxe! En Esther is heerlijk naar de spa geweest voor een massage. Ondanks dat we een nachtje bleven, was het erg fijn en lekker luxe. Af en toe moet je dat als backpackers gewoon even doen. 

De laatste dagen in HCM hebben we alle toeristische attracties bezocht. Via een Walking Tour met Adam, welke al 8 jaar in Vietnam woont, zijn we de stad doorgelopen. Een erg goede gids en naast zijn verhaal maakte hij ook gebruik van foto’s. Alle dingen welke wij wilden zien, hebben we dan ook gezien. Top!

In HCM is het oorlogsmuseum gevestigd. Een must do, ook om meer over de oorlog te begrijpen. Wij vonden vooral de ruimte met foto’s gemaakt door journalisten erg indrukwekkend. Hier werden de Vietnamezen zeer kwetsbaar tentoongesteld, maar werd ook getoond hoe verschrikkelijk de Amerikanen de Vietnamezen hebben behandeld. Na het zien van de foto’s en de verhalen erbij, waren we hiervan erg onder de indruk.  

Vlakbij HCM zijn de Cu Chi Tunnels. Tunnels gegraven onder de grond, een geheel gangenstelsel, soms wel tot 12 meter diep. Deze werden gebruikt en gemaakt door communistische Vietnamezen om zichzelf te beschermen tegen de bommen, om als val te dienen voor de Amerikanen, maar ook als handelsroute. De tunnels zijn nagemaakt, zodat wij Westerlingen er ook doorheen kunnen. Ondanks dat is Esther na de tweede bocht omgedraaid, althans achteruit gegaan, en Wilfred kwam niet verder door de tweede bocht. Zo smal en laag zijn de gangen, en pikkedonker!

Onze laatste uitstap in Vietnam was een tour door de Mekong Delta. In het begin hadden we een te grote groep, vonden wij zelf. Doordat niet iedereen 3 dagen bleef, werd de groep gelukkig kleiner. Vanuit HCM zijn we met de bus en boot naar Can Tho gegaan, en de dag daarna naar Chau Doc. Dit alles met als doel om met de boot Cambodja in te gaan.

Tijdens de route zijn we langs verschillende pagodes gegaan, een fabriek waar ze snoepjes van kokossuiker maken, een fabriek waar ze rijstnoedels maken, een fietstocht door een gebied van palmbomen en riviertjes, een boottocht door de bushbush maar ook door de mangroves, en natuurlijk een bezoek aan de drijvende markt. Hier kunnen de locals diverse fruit en groenten kopen vanaf de boot. In plaats van een vlag/uithangbord hangt er aan de stok het product wat te koop is. Doordat er door de jaren heen meer bruggen en verbindingswegen komen, zijn er minder boten aanwezig op de markt. Toch was dit leuk om te zien!

Na onze 100e reisdag verlaten wij Vietnam. Een land dat heel anders is dan China, maar dat we ook erg zijn gaan waarderen. Wellicht geen springrolls meer of Franse stokbroden met kip en groenten. Nu gaan we op naar Cambodja! Weer een compleet nieuw land voor ons, waar we beiden erg nieuwsgierig naar zijn! De verschrikkelijke tijd welke dit land heeft beleefd, de mooie eilanden en de tempels van Angkor Wat. Het zal op meerdere opzichten een indrukwekkende reis worden, en we nemen jullie hier graag in mee!

Als laatste willen we jullie graag vertellen dat alle foto’s en filmpjes weer up to date zijn, waarbij tevens het eerste deel van China te zien in een filmpje is en een fotocollage van de eerste 100 dagen op reis! Op de kaart is onze reis tot nu toe te zien, want hoe en wat we precies gaan zien in Cambodja; dat weten wij zelf ook nog niet!

Liefs,
Wilfred & Esther   

Foto’s

5 Reacties

  1. Henk:
    8 november 2017
    Indrukwekkend verhaal. Jullie schrijven zo mooi dat ik het als het ware voor me zien gebeuren. Dank dat jullie mij/ons zo meenemen in jullie reis.
  2. Marlies:
    8 november 2017
    Ooohh...wat geniet ik van jullie reis door Vietnam. Super!
    Op naar Cambodja, geniet,
  3. Gerard Schoenmakers:
    8 november 2017
    Wauw...een ervaring voor het leven, op afstand genieten we mee. Overigens; waren de club's voor Wilfred niet te kort?
  4. Ina Nijhoving:
    11 november 2017
    Wat een ervaring, Wat een mooie reis. Door jullie verhalen en foto's reizen we gewoon mee. Geniet ervan, ondanks de regen. Na regen komt zonneschijn.
  5. Hanny:
    15 november 2017
    Lieve Esther en Wilfred, wat is het heerlijk om door jullie mee genomen te worden langs alle mooie en bijzondere plekjes van dit land.. alsof ik er zelf ben! Knap vind ik het van jullie dat je tijd vindt om zo uitgebreid te schrijven. Dat wordt straks een prachtig boek! Geniet nu van Cambodja. Liefs