Een land met vele gezichten

Soms zijn er dingen welke je moet zien, ook al weet je dat het niet leuk is maar wel nodig om het land wat je bezoekt beter te begrijpen. In Cambodja was het voor het eerst dat we dit gevoel hebben ervaren. 

Bij onze laatste tour in Vietnam door de Mekong Delta, had onze gids al het een en ander vertelt over de Rode Khmer. De gruwelijkheden welke hij vertelde, komen in deze blog niet voor. Het zijn zaken welke echt het daglicht niet kunnen verdragen. 

In april 1975 nam de Rode Khmer, onder aanvoering van Pol Pot, de grote steden van Cambodja in. In Phnom Penh werd tegen de inwoners gezegd dat ze voor 3 dagen spullen moesten pakken, omdat de Amerikanen de stad zouden bombarderen. In deze tijd was in Vietnam de Amerikaanse - Vietnamese oorlog aan de gang en Cambodja werd tevens gebombardeerd doordat er een smokkelroute in het land naar het zuiden van Vietnam liep. Het bombardement kwam er nooit en na 3 dagen mochten de mensen ook niet terug naar hun huis. Wel moesten ze op het land werken, om ervoor te zorgen dat Cambodja de grootste rijst exporteur ter wereld werd. Iedereen moest meehelpen!

Mensen welke voor de regering hadden gewerkt, een ander geloof hadden, uit het buitenland kwamen of slim waren werden opgepakt en uiteindelijk geëxecuteerd. Slim was je door te hebben gestudeerd, een andere taal te spreken of simpelweg een bril te dragen. Uiteindelijk werden ook mensen van de Rode Khmer zelf opgepakt, omdat niemand meer te vertrouwen was. 

Deze periode eindigde in 1979. De Vietnamezen en Cambodjaanse rebellen jaagden de Rode Khmer weg. 
In deze 4 jaar is bijna een kwart van de bevolking omgekomen. Families zijn uit elkaar gerukt of geheel verdwenen. Iedere Cambodjaanse familie heeft dan ook met de Rode Khmer te maken gehad. Het is bizar om te weten dat de mensen welke ouder zijn dan 40 jaar deze jaren bewust hebben meegemaakt. 

In Phnom Penh hebben wij twee bezienswaardigheden bezocht welke met deze verschrikkelijke tijd te maken hebben. Allereerst zijn wij naar de Killing Fields gegaan. Hier werden de mensen welke waren opgepakt naartoe gebracht. Niemand hiervan heeft het overleefd. De omgeving waar de meeste afschuwelijke dingen zijn gebeurd ademt nu rust uit. Met de audiotour welke wij hadden geboekt werden we het gehele terrein over genomen. Er werd verteld wat er heeft gestaan en wat het voor doel had, maar ook kregen we verhalen te horen van mensen welke deze jaren hebben meegemaakt. 

Meerdere dingen zijn ons bijgebleven, maar indruk maakte vooral een boom welke werd gebruikt om baby’s te doden. Weet dat de Rode Khmer geen kogels gebruikte bij de executies, dit was te kostbaar. 
Als tweede is de Stoeppa, het gedenkmonument, indrukwekkend om te zien. Deze is van binnen gevuld met schedels en botten welke afkomstig zijn uit de massagraven van de Killing Fields in Phnom Phen. 

Op de terugweg naar de stad waren we beide onder de indruk en stil, ook omdat we wisten dat we hierna naar het Genocide Museum gingen.
Dit museum was voor de Rode Khmer periode een school, dat is nog steeds te zien.
De Rode Khmer heeft het ingenomen en een gevangenis van gemaakt, Tuol Sleng of SC21 genaamd. Hier werden de gevangen ondervraagd en gedwongen verklaringen te ondertekenen. Hierna werden ze naar de Killing Fields gestuurd. 
In het museum kon en mocht je overal doorheen lopen. Heftig, om al lopend met de audiotour, de geschiedenis te horen van deze verschrikkelijk plek.

Bij het avondeten waren we diep onder de indruk van deze dag en werden we tegelijkertijd geconfronteerd met iets wat helaas ook in dit land voorkomt: jonge kinderen welke aan het bedelen zijn of dingen proberen te verkopen. Hartverscheurend, maar meerdere malen werd ons op het hart gedrukt om niets te kopen. Het geld blijft niet bij deze kindjes, maar gaat naar de criminele organisaties. Door iets te kopen wordt dit gestimuleerd, terwijl zij eigenlijk gewoon naar school horen te gaan. 

Om wel ons steentje bij te dragen zijn we in Cambodja meerdere malen gaan eten bij restaurants welke de kinderen helpen door ze een (leer)baan te bieden. Een restaurant in Siem Reap biedt de kinderen een leertraject van één jaar aan waar ze in het restaurant werken en alles leren over hospitaliteit, maar ook twee keer stage lopen in een hotel. 

Met al deze dingen en gebeurtenissen welke zo anders zijn dan ons leven in Nederland, waren we benieuwd wat Cambodja te bieden heeft! We kunnen niet anders zeggen dan dat we niet zijn teleurgesteld.  

Na Phnom Phen hebben we de bus genomen naar Kampot, een kustplaats richting de Vietnamese grens. Hoe fijn het openbaar vervoer was in China en Vietnam merkte we gelijk, aangezien onze bus een mankement had en we 2 uur mochten wachten op een nieuwe bus.

Gelukkig maakte de lodge waar we verbleven in Kampot alles goed. Pas 6 maanden open, gerund door een Frans koppel, gedeelde badkamer, koude douche, ‘s nachts in het pikkedonker buiten lopen en ontzettend leuk ingericht!

In Kampot hebben we de motor gepakt en zijn we het Bokor National Park ingereden, maar hebben we ook de ‘achtertuin’ met een kajak verkend. Prachtig!

De tweede busreis ging ook iets anders dan verwacht, aangezien de buschauffeur niet naar Sihanoukville reed, maar terug naar Phnom Phen! Gelukkig waren we er op tijd bij, maar misten we wel de boot naar Koh Rong. 
Maar wanneer je aankomt met de boot en ontzettend blauw helder water, huisjes tegen de berg op gebouwd en een wit strand ziet, dan is alles weer vergeten!

Koh Rong was een heerlijk eiland, een mini-vakantie, waar we 3 dagen lang op het strand hebben gelegen en een tour hebben gedaan. Gesnorkeld, vissen op zee en de zonsondergang gezien!!
De eigenaren van bungalows waar we sliepen maakte elke avond het kampvuur aan, je mocht wensballonnen op laten en ze lieten de lichtgevende plankton zien. Alleen wanneer je in het water staat en het donker is, kan je door de beweging van het water de plankton zien oplichten. Erg bijzonder!

Weer terug op het vasteland bleven we een nachtje slapen net buiten Sihanoukville. We konden in een keer vanuit Koh Rong met de boot en dan de bus nemen naar Battambang, maar door onze eerdere ervaringen durfden we dat niet helemaal aan.
Wilfred kon zo lekker met een biertje op het strand genieten van de zonsondergang, terwijl Esther ging paardrijden over het strand en ging zwemmen met de paarden. Een geweldige ervaring en absolute must do (mits je van paardrijden houdt natuurlijk, of van bier op het strand).

De busreis van Sihanoukville naar Battambang mag ook zeker de boeken in. Een rechtstreekse rit was helaas niet mogelijk; eerst weer richting Phnom Phen, 2 uurtjes wachten en daarna weer door. De eerste rit duurde nogal lang, waardoor we na een kwartiertje in Phnom Phen alweer de volgende bus in mochten. En ook deze keer kregen we waar voor ons geld; 2 uur later dan gepland kwamen we aan. 

Battambang is niet een hele bijzondere stad, de omgeving daarentegen wel. De eerste dag hebben we onze plannen voor het verloop van de reis gemaakt en geheel weer omgegooid en uiteindelijk wat dingen geboekt.

De tweede dag zijn we er op uit getrokken met de tuktuk. Veel gezien van de omgeving, mooie tempels bezocht, geproefd van de lokale etenswaren, over smalle stoffige paadjes langs dorpjes gereden en veel gezwaaid naar kindjes en elke keer ‘hello!’ geroepen.
Deze dag gaf ons, mede door onze tuktuk driver, een goede indruk van Cambodja. Hier zagen we met eigen ogen dat het een erg arm land is, een van de armste landen van Azië. De dag werd afgesloten door een bezoek te brengen aan de Bat Cave. Bij zonsondergang komen uit de twee grotten welke hier gelegen zijn miljoenen vleermuizen! Fascinerend om te zien, het blijft maar doorgaan en er komt geen einde aan (pas na anderhalf uur!).

In Battambang hebben we ook een circus bezocht. Niet een met dieren, maar geheel uitgevoerd door de jeugd. Deze kinderen hebben niet de periode van de Rode Khmer meegemaakt, maar wel de burgeroorlog welke in de jaren 90 plaatsvond. Na de val van Pol Pot duurde het een behoorlijke tijd voordat het land weer enige stabiliteit kreeg.
Zelfs nu is het weer politiek aan het rommelen aangezien de oppositie partij is afgezet. Nieuwe verkiezingen vinden plaats in 2018, maar eindelijk is de winnaar al bekend: de huidige partij. Met het circus kunnen de kinderen de gebeurtenissen en trauma’s verwerken. Onze uitvoering was extra speciaal omdat het over deze periode ging: eerst gewoon naar school, de oorlog, het verliezen en kwijtraken van vrienden, elkaar weer terugvinden, nachtmerries, dingen proberen maar lukken niet en het verwerken.
Een geweldige, maar soms ook indrukwekkender ontroerende show. Er werd gedanst, acrobatische toeren werden uitgehaald, muziek werd live gespeeld en een kunstenaar welke door middel van schilderijen, die hij ter plekke maakte, zo een extra dimensie gaf aan de show.
Deze show maakte voor ons nogmaals duidelijk wat een heftige geschiedenis dit land heeft. 

Onze laatste bestemming in Cambodja is wel de absolute ‘must see’: Angkor Wat, oftewel de tempels van Angkor. Drie dagen hebben we in de stad Siem Reap en in Angkor doorgebracht en het was geweldig!

De eerste dag hebben we de drie grootste tempels bezocht met een gids. Dit was erg fijn vooral omdat er zoveel te zien is en we nu beter er doorheen konden lopen. De andere twee dagen zijn we zelf met de scooter op pad gegaan. Door onze route goed uit te stippelen hebben we een paar keer de tempels bijna voor ons zelf gehad! Geweldig!

Vooral mooi is dat elke tempel zo anders is. Angkor Wat is de grootste en bekendste tempel, er is een tempel met allemaal gezichten, een tempel waar Tomb Raider is opgenomen, een tempel welke middenin een vijver ligt, een tempel bovenop een heuvel etc. Zelf vonden wij de tempel erg mooi welke deels was opgenomen door de jungle, maar waar je ook goed de details kon zien. We hadden er misschien nog wel een paar daagjes langer willen rondstruinen, maar dan zonder alle toeristen!

Na bijna 3 weken in Cambodja te hebben doorgebracht zijn we met de auto naar de grens met Laos gereden. Met de boot kwamen we het land in en mochten toen al vanaf het water het prachtige land aanschouwen. Cambodja heeft ons zeker niet teleurgesteld!

Een geschiedenis waar je stil van wordt. Een land dat onder andere te maken heeft met armoede, corruptie en (kinder)prostitutie. Maar ook een land dat in opbouw is, een prachtig en zeer divers landschap heeft, lieve mensen kent en gewoonweg geweldig is om te bezoeken. 

We verlaten Cambodja, op weg naar Laos. Een land waar we beide niet veel vanaf weten en benieuwd zijn wat het te bieden heeft!

Liefs,
Wilfred & Esther

PS: Wil je meer weten over de Rode Khmer en Pol Pot? Dan is Internet je grootste vriend. Maar kijk ook zeker ‘First they killed my father’, een film (verfilmd van het boek) over deze periode verteld door een dame welke toen een jong meisje was. Wij vonden deze film, met de kennis welke wij hadden opgedaan in Phnom Phen, erg indrukwekkend.