Rijstvelden, scooters en heel veel water

Kilometers spoor schieten onder ons door, terwijl wij onze reis door Vietnam vervolgen.
De reis ging van Ninh Binh naar Hue. Een 11 uur durende treinreis, welke begon in uitgestrekte landschappen met rijstvelden en waterbuffels, met her en der een elektriciteitspaal, het leek Nederland wel. Later reden we door een meer bosrijke omgeving, met brede rivieren en welke af en toe regenwoud-achtig aandeed. Dorpjes in niemandsland, land wat onder water staat en grote katholieke kerken welke nog komen uit de tijd van de Franse bezetting.  

Onderweg hebben we een paar stops gehad, waar het station met perron bestaat uit een smalle plaat beton of gewoon een stuk grasveld. Wel iets anders dan de Nederlandse stations. 

Nu we al twee weken in Vietnam hebben doorgebracht, beginnen we steeds meer aan het land te wennen. Vooral de eerste paar dagen in Sapa en Hanoi hadden we nodig om te acclimatiseren. De Vietnamezen in de omgeving van Sapa waren opdringerig en wilden erg graag geld wisselen of wat verkopen, 2 keer duidelijk ‘nee’ zeggen was niet altijd voldoende. De valuta die ervoor zorgt dat we hier multi-miljonair zijn, maar in het begin er ook voor zorgde dat we moesten wennen aan de vele nullen op de biljetten en het omrekenen. En, de vele Westerse toeristen. Hoe weinig Westerse toeristen we in het laatste gedeelte van China zagen, wordt nu meer dan goed gemaakt. Persoonlijk hebben wij liever zo weinig mogelijk toeristen, maar ontlopen doe je ze niet. Het zorgde er wel voor dat Esther een vriendinnetje van de Hotelschool in Hanoi tegenkwam en we erg leuke mensen hebben ontmoet tijdens de cruise over Halong Bay. 

Maar, laten we beginnen bij de regio waar wij Vietnam binnenkwamen: Sapa. Bekend om de rijstvelden, natuur en de etnische minderheden welke daar leven. We hadden een erg leuk hostel geboekt, waar de kamer erg vochtig was, maar de bar waar het ontbijt en diner werd geserveerd alles goed maakte. De bar ligt in het dorpje en elke dag zitten de dames uit het dorp hun spulletjes daar te verkopen of te fabriceren.

Wat ook erg leuk was, was dat je elke avond kon aansluiten bij het familie diner, eigenlijk vooral bedoeld om kennis te maken met andere toeristen welke in het dorp verbleven. Tijdens de heerlijke maaltijden wisselden wij ervaringen uit en kregen we tips voor de verdere reis in Vietnam. 

Natuurlijk werd er gewandeld in Sapa. Twee dagen zijn we op pad gegaan met Chi, een jongedame welke in het naburige dorp woont en nu toeristen meeneemt op een tocht. De eerste dag zijn we de berg opgegaan, genoten van het uitzicht, gewandeld door de modder, langs de waterval gegaan en na de lunch de andere kant van het dal gezien. Voor ons was de tweede dag veel mooier en indrukwekkender. Toen gingen we echt de bergen in, lopend door het bos bestaande uit bamboe, langs een stromend riviertje, door de rijstvelden met grazende waterbuffels en alleen wij drieën. Genieten!

De rijstvelden in China blijven vooralsnog onze favoriet, maar we hebben zeker genoten van Ta Van en haar prachtige omgeving!

Van Sapa naar Hanoi hebben we de bus gepakt. Ondanks dat we overdag gingen, zaten we in een heuse slaapbus. Geen stoelen, maar ligstoelen waar Wilfred eigenlijk niet in paste. De bus is opgedeeld in drie rijen met gangpaden ertussen, waar zowel boven als onder mensen kunnen liggen. Het was even wennen, maar mochten we nog een keer in zo’n bus zitten weten we hoe het werkt. 

En toen zaten we midden in de stad waar heel veel scooters rijden, zo’n 6 miljoen. Bedenk je dat iedereen in Nederland een scooter heeft en dan tegelijkertijd de weg op gaat: Welkom in Hanoi! Chaotisch, druk, maar o zo leuk! Ons hotel bevond zich in Old Quarter, zodat we gelijk op de weg naar ons hotel konden oefenen met oversteken. Gelukkig waren we al wat gewend door China, maar het is elke keer weer uitkijken.

De truc is om gewoon te beginnen met lopen, niet te snel, de auto’s voor te laten gaan en per scooter inschatten of je deze voor moet laten gaan of dat je zelf kan lopen. Daarbij moet je ogen in je achterhoofd hebben, want ze komen overal vandaan en ook keren op de weg is mogelijk

!In Old Quarter heeft elke straat zijn eigen handelswaar. De ene straat verkoopt matrassen (daar zat ons hotel), de andere enkel zonnebrillen, horloges, verf, kralen en stoffen, deurknoppen en schoenen. De keuze was reuze! Onze garderobe is weer gepimpt en ook hebben we twee schilderijen gekocht en opgestuurd naar Nederland. 

Aan de rand van de wijk ligt een treinspoor, midden tussen de huizen. De trein rijdt er alleen ‘s avonds doorheen, omdat het overdag bij de spoorwegovergangen simpelweg te druk is met het verkeer. Apart om over het spoor te lopen, terwijl naast je een mevrouw haar was aan het ophangen is. 

De tweede dag in Hanoi hadden we een kookworkshop! Tam, onze gids, nam ons mee naar de markt om daar de laatste ingrediënten te kopen. Ze vertelde allemaal leuke dingen over de wijk en de markt. Ook vertelde ze dat je alleen een vis moet kopen wanneer deze nog leeft, wanneer de vis doodt is heb je geen idee hoe lang deze er al ligt en hoe vers deze dus is. Ook liet ze ons verschillende groenten en fruit proeven en een zoet dessert. 

Hierna moesten wij natuurlijk zelf aan de slag om de gerechten te maken. Samen met Tam en de chef hebben we geleerd om springrolls te maken, stir fried chicken with lemon grass en papaya salade. Allemaal ontzettend lekker en erg Vietnamees! 
Wilfred durfde het aan om ‘happy water’ te drinken waar een slang op sterk water in zat. Een soort van tequila, maar dan net even anders...

Om de experimentele dag goed af te sluiten, hebben we een zogenoemde Egg Coffee gedronken. Koffie waar opgeklopt eiwit op wordt gedaan, het smaakt een beetje als tiramisu. 

In Hanoi zijn vele musea welke kunnen worden bezocht, zelf hadden we daar na al het gereis en de indrukken niet heel veel zin in. Wel hebben we de gevangenis bezocht, welke door de toentertijd Amerikaanse gevangenen gekscherend Hanoi Hilton werd genoemd. Er is nog maar een deel van de gevangenis over, maar toch indrukwekkend om te zien. Hoe meer we naar het zuiden afreizen, hoe meer we te maken krijgen met de Vietnamese oorlog, of hoe het hier wordt genoemd: de Amerikaanse oorlog. 

In Vietnam zijn een paar dingen een ‘must do’, waaronder natuurlijk het bezoeken van Halong Bay. Een karstgebergte in de zee. De reis ernaar toe begon met heel veel regen, maar in de avond klaarde het op en de tweede dag bleef gelukkig droog! 3 dagen op een boot verblijven, eten en slapen is ons goed bevallen. Ook door het gezelschap waarin we verkeerde. We zijn door het gebergte gevaren met de boot, hebben gekanood en gezwommen! Weg uit de drukte van Hanoi was dit een verademing en ontzetten mooi om te zien. 

Terug in Hanoi hebben we de eerste stap van de reis naar het zuiden gemaakt en een tour geboekt naar Tam Coc, ook wel de Halong Bay op land genoemd. 

Bij deze tour hebben we in de ochtend de Bai Dinh Pagode bezocht, de grootste van Vietnam en heel zuid-oost Azië. Helaas begon de ochtend al met regen en hield het niet op! Kortom regenjas aan, poncho eroverheen, telefoon in een waterdicht hoesje, paraplu mee en schoenen uit! Gelukkig konden we heen en terug met de elektrische wagen, want het water stond erg hoog, en was de route welke we liepen bijna geheel overdekt.
De pagode zelf hebben we gezien, maar erheen kon helaas niet door de regen. 

Terug in de bus gingen we op weg naar het restaurant voor de lunch. De weg waar we op de heenweg overheen waren gegaan stond helemaal blank! De chauffeur was bang dat de motor het niet aankon, en nadat een zelfde soort bus met heel veel rook ons tegemoet kwam rijden, was de keus van de chauffeur gemaakt. Het restaurant hebben we gehaald, maar met een flinke omweg, want meerdere wegen stonden onder water!

Na de lunch werd besloten om terug te keren naar Hanoi. Wij hadden van te voren overlegd dat we in Tam Coc bleven, zodat we hier een paar dagen konden doorbrengen. Een taxi werd geregeld en wij gingen op weg naar de geboekte homestay. Het liep alleen wat anders dan verwacht. Doordat het al twee weken had geregeld waren veel wegen onder water gelopen, waaronder de weg naar de homestay. Tevens begrepen we na een telefoontje dat de stroom was uitgevallen en dat wanneer het water nog hoger kwam de hutjes ook onder water zouden komen te staan. Op naar een ander hotel, geregeld door de homestay, waar we een nachtje verbleven. Gelukkig was het hier wel droog en goed toegankelijk. Bij aankomst hebben we gelijk een hotel geboekt wat we zelf net wat leuker vonden. Ook hoog en droog, maar een straatje verder stond het water tot heuphoogte. Van andere gasten begrepen we dat zij een nacht later alsnog weg moesten uit de homestay, omdat het water te hoog kwam. Vanuit de homestay kregen we een email dat ze zeker tot 18 oktober dicht zijn. 

Niet alleen Tam Coc en omgeving hebben erg last gehad van het weer; de trein van Sapa reed niet doordat stukken aarde zijn gaan schuiven, tours naar Sapa en Halong Bay zijn afgelast, onze tour is uiteindelijk ook niet doorgegaan (en zal hoogstens pas na 17 oktober weer plaatsvinden) en het National Park wat wij graag wilden bezichtigen is ook niet geheel open. Met het slechte weer in het vooruitzicht, vanuit de Filipijnen komt een tyfoon, hebben wij daarom besloten om gelijk naar Hue te gaan. En vooralsnog op een paar kleine buitjes na, is het hier goed te doen!

Ondanks de regen en overstromingen, wat stiekem ook een avontuur is, hebben we wel genoten van de omgeving van Tam Coc. Fietsen met de pedalen in het water, ontzettend aardige mensen, mooie natuur, mannen die aan het ‘vissen’ zijn door de vissen een elektrische shock te geven en op een bootje te varen door niemandsland. Toch zeiden we wel tegen elkaar dat we ontzettend benieuwd zijn hoe de omgeving eruit ziet zonder al dat extra water. De mooie foto’s waarmee de reisbureaus adverteren; rijstvelden met daartussen de rivier en aan beide kanten het karstgebergte, zo hebben wij het helaas niet kunnen zien. 

Gisteren zijn we na een lange treinreis aangekomen in Hue. Een hele andere stad dan Hanoi, maar ook weer erg leuk!

Morgen zijn we hier nog een dagje, bezoeken we verschillende graftombes van keizers en een verlaten waterpark. Daarna gaan we met de motor, met een zogeheten EasyRider, naar Hoi An. We hebben hier een homestay gelegen tussen de stad en het strand. Even lekker zonnen, althans dat hopen we natuurlijk!

Liefs vanuit Vietnam,
Wilfred & Esther